gidişin sessizdi..

Konu: gidişin sessizdi.. Paz Mayıs 18, 2008 2:39 pm

değişmek zor
terketmek...
kocaman yürekli dostları olmalı insanın/
yaşayabilmek için...

Teksir kağıtlarına dönmüştü yüzüm, yüreğim...yazılmış,silinmiş,yazılmış/karalanmış yırtılmış...hep izi kalmış yaşanmaya söz verilip yaşanmamışların...parke taşlar gibi bölünmüşlüklere gebe...

oysa;

tamamlanışlara döndüm yüzümü (nun'a vav'a ve belkide elif'e)...güneybatı/kuzeydoğu ne farkeder;gönlümün kıblesine...neyse ve sadece öyleydi işte...
dostlara her ulaştığım gün YAĞMUR yağardı kentime...
ne bereketli günlerdi...
sırılsıklam olurdum üç dakikalık mesafede,
yinede değiştirmezdim büründüklerimi,üzerimde birkaç dakika daha fazla kalsın diye,bulutların bana ikramının..ve hayatın doldurduklarını daha fazla taşıyım diye...
müthiş güzel olurdu gök ve toprağın umarsız alışverişi..biri boşaltmaya muhtaç içindekileri bir dostuna,biri damlayışlarına,ağlayışlarına..biri anlatıyor ve ağlıyor,diğeri alıyor bağrına basıyo sanki...ve içiyor dostunun kaygılarını kana kana...dudaklarının kenarından taşırırcasına...şükran sana Yarab,şükran yalnız sana!!!

dostlar,yağmurla geldi..bereketle...
dost,omuz atıverdi sırtlanıp taşırdıklarıma..ezildiklerime,yarımlıklarıma..
ne natamamsa,tamam oluverdi...YOKSA Rabbim mi gönderdi...
İşte,
dost,bundan dost...

Nun'a Vav'a ve belkide Elif'e...

(...)

VAV...Uzatmak için yanındakilerin ömrünü, yok sayar kendini...

GİTTİ...

VAV'a...
kırık şimdi kolum kanadım...
kal demiştim, sensiz burda sözler sıradan,alaycı...
anlayacak dostları olmalı insanın, hüznüne ortak...
dinlemedin...
ve şimdi yavaş yavaş toplanma zamanı...
yeni değerler bulma zamanı...eskilere inat...eskilerden uzak...hakettiğimiz gibi...
veda'n veda'm'dı ama inanmadın...
şimdi düşüncelerim bölük pörçük...
bağla birbirine geri getir bana...
toplamaya takatim yok inan... İNAN...

Dündü... belki de önceki gün.
Gidişinin adı bir başka ayrılığa daha kapı açtı
ve yoksunuz diyebileceğim iki ayrılık belirtisi bu güne yansıdı.

Gidişin sessizdi, varlığınızın sakinliğine/sakinleştiriciliğine benzeyen.
Gidişin günün öksüz kalmasıydı, yetim kalmasıydı adeta.

Dön diyecek gücüm de yok, buna hakkım da...
ama hatırlarım sizi, kimseye sormadan, size bile!

bir varmış(sın),bir yokmuş(sun)...

Elif şimdi MED'siz...''GÖLGESİZ''...